μου 'ταξες...

μου 'ταξες...

...κάνει κρύο απόψε
κοίτα,
ακόμα και τ' αστεράκια
δυο - δυο κυλιούνται στο στερέωμα
για να ζεσταθούν...
μου λείπει πολύ το κορμί σου απόψε...
γωνιές και καμπύλες,
αχνά φωτισμένες φλέβες και ρυτίδες,
κρυψώνες και βράχια κοφτερά,
σπηλιές και δάση μυστικά,
μια Γη ολόκληρη
κατάδική μου...
θερμοκρασία?
ενεργού ηφαιστείου
ιδρώτας που αναβλύζει αργά
απ' τις ιαματικές πηγές των πλευρών σου...
κάνει κρύο απόψε...
πολύ κρύο...
να σε ντυθώ θέλω,
να ζεστάνω τα παγωμένα άκρα της σκέψης μου,
της λογικής μου τα ακροδάχτυλα,
να κατοικήσω μέσα σου σαν έμβρυο
σε ασφαλή μήτρα...
κι ίσως να μην επιδιώξω ποτέ τη γέννησή μου
ποτέ!... πριν...
το καλοκαίρι που μου 'ταξες
αιώνιο πως θα 'ναι...

You might also like: