Άρρηκτες ζωές
Σπαρταράει το σώμα στα χέρια
σου
της ψυχής μεταγγίζει τη θέρμη
ψυχή που σα ναός σε σένα
αφιερώνεται
σώμα που θάλασσα γίνεται απέραντη
να
γευτεί τη δική σου αλμύρα
διαβάζει η αφή του πόθου τις
δονήσεις
έρωτα ακραγγίζει που κυλά σαν ποτάμι
αφήνομαι στης ηδονής την παλίρροια
στο ταξίδι που στις φλέβες χαράζεται
παραδομένη στη στιγμή
υποταγμένη στους παλμούς
διαλύομαι σε άπειρα μόρια
γεννιέμαι και πεθαίνω μαζί σου
άρρηκτα πλεγμένες οι δικές μας ζωές
σμίγουν σε διάσταση που χάνεται ο χρόνος
κάθε που τα σώματα νιώθουν
της
κορύφωσης την έκρηξη
σβήνουν οι λέξεις
κλειδώνουν τα δάχτυλα
κρατώντας την αλήθεια τους ατόφια
φερμένη απ’ του πεπρωμένο τον
άνεμο
