Once you go black

By E.L.

«Είμαι μαύρος» μου είπες. «Το βλέπω» σου απάντησα. Γιατί συζητάμε τα προφανή; Βγήκαμε για ποτό αφού μας γνώρισαν δύο κοινοί φίλοι στην επαρχιακή πόλη και από τότε τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Ξεκινούσες την Camaro σου, διέσχιζες 150 χιλιόμετρα μέσα στη νύχτα, πάρκαρες κάπου κεντρικά το αυτοκίνητο και μετά έμπαινες σε ταξί για να σε φέρει στο σπίτι μου. Οι οδηγίες που έδινα δια τηλεφώνου στους ταξιτζήδες, πάντα ίδιες, ακόμα κι αν άλλαζαν τα σπίτια που έμενα. Η συνομιλίες σου μαζί τους, επίσης ίδιες. «Go to fuck? She good? Can I come too?».

Τότε διαπίστωσα πως, όσο έχουν οι γυναίκες φαντασιώσεις για τους μαύρους άντρες, άλλο τόσο έχουν και οι άντρες. Ο μύθος; Ισχύει. Σε αντίθεση όμως με την κοινή πεποίθηση δεν είναι είναι μόνο το μέγεθος που μετράει, αλλά ο τρόπος που το χρησιμοποιείς. Είναι η φύση σου τέτοια να ξέρεις να λατρεύεις ένα κορμί κι αυτό να σπαρταράει στα χέρια σου πολύ πριν το κατακτήσεις με το τεράστιο καυλί σου.
Εσύ με μύησες και στην λατρεία του πίσω μέρους των μηρών μου. Ο χρόνος που περνούσες εκεί, φιλώντας, γλείφοντας, δαγκώνοντας κι εν τέλει γαμώντας τους ήταν κάθε φορά ιεροτελεστία. Κι εγώ έλιωνα από προσμονή, νομίζοντας στην αρχή πως κάτι έχεις αντιληφθεί λάθος. Όχι όμως. Λάτρευες τους μηρούς μου. Όπως λάτρευες και κάθε κομμάτι του κορμιού μου.
Η τελευταία νύχτα που περάσαμε μαζί, ήταν σε κείνο το σπιτάκι, στο σημείο που είχε τελειώσει πια η Μεσόγειος και ξεκινούσε ο Ατλαντικός. Εκεί με τελείωσες αμέτρητες φορές. Σε κείνο το μπαλκονάκι, το πρωί, πήραμε καφέ και πρωινό και αμέσως μετά με γύμνωσες μέσα στον ήλιο και φιλούσες για τελευταία φορά το κορμί μου. Εκεί, σε κείνο το μπαλκονάκι προσπάθησα για τελευταία φορά να σε πάρω μέσα μου και η καύλα μου γινόταν ακόμα μεγαλύτερη βλέποντας το σκούρο δέρμα σου να λάμπει στο φως. Εκεί, στο τέλος μιας θάλασσας, στην αρχή ενός ωκεανού.

By mail Leave a comment