Justice is served

By E.L.

 Μου είχες πει «Αυτό είναι άδικο. Έχεις πάει με όλους. Εγώ δεν αξίζω ένα γαμήσι;» και γέλασα με την καρδιά μου. Δεν είχες άδικο. Αλίμονο αν δεν υπάρχει φιλότιμο σε όσους μοιράζονται δημοκρατικά το κορμί τους με διάφορους αγνώστους.
Το βράδυ που ζήτησες να με συναντήσεις σε κείνο το μαγαζάκι, ήξερες ότι ήμουν πρόθυμη. Το έβλεπες από τον ξεδιάντροπο τρόπο που είχα ανοίξει τα πόδια μου κάτω από το τραπέζι. Έτρεμες από ενθουσιασμό αν και ήξερες από πριν ότι το χέρι σου θα γλιστρούσε ανάμεσα στα πόδια μου. Ήταν παγωμένο όταν έφτασε πάνω από την καλτσοδέτα πάνω  στο γυμνό δέρμα των μηρών μου. Τα μάτια σου έκαιγαν.
«Φοβάμαι να σε αγγίξω στα χείλη του μουνιού σου…. φοβάμαι ότι θα θέλω να τα παραβιάσω εδώ και τώρα και δεν πρέπει». «Κάν’ το» σου είπα, με την αλαζονεία εκείνης που φτιάχνεται όταν βλέπει ένα όνειρο να γίνεται πραγματικότητα. Κι όμως συγκρατήθηκες. Χάιδευες το εσωτερικό των μηρών μου, νόμιζα από συστολή. Κι όμως, ενώ αποφάσισα να ξενερώσω και να αρχίσω να σου μιλάω για ηλίθιες ασχολίες, συνέχισες επίμονα. Τόσο που όταν έβγαζες το χέρι σου όταν ερχόταν η σερβιτόρα, θύμωνα.
Δεν με γάμησες εκείνο το βράδυ. Ούτε κανένα άλλο βράδυ. Φύγαμε και με τράβηξες στη γωνία, στο σκοτεινό στενό του πιο άθλιου κομματιού της πόλη. Με κόλλησες σε ένα τοίχο κι έβαλες τα χείλη σου στο λαιμό μου και το χέρι σου στο μουνί μου. Ρουφούσες το δέρμα μου και με τα δάχτυλά σου παραβίασες τον κόλπο μου μέχρι να τελειώσω στα χέρια σου.
Το μόνο που έκανες μετά, ήταν να βάλεις τα μουσκεμένα δάχτυλά σου στο στόμα μου. Κι ύστερα συνεχίσαμε τη βόλτα μας, μέχρι την εξώπορτα της πολυκατοικίας μου. «Justice is served» μου είπες, αντί για καληνύχτα.

By mail Leave a comment