Θερινή αισχρουργία
Ο κήπος του Νομισματικού Μουσείου τις μέρες του ανυπόφορου καύσωνα του θέρους είναι μια όαση δροσιάς.
Καταφεύγω εκεί κάθε φορά που πρέπει να αποφύγω συσκέψεις και συναντήσεις με πελάτες.
Ήταν μια μέρα με το θερμόμετρο να θρυμματίζει την αδιαπέραστη μεμβράνη της αντοχής.
Βιαστικός και κάθιδρος κατέλαβα ένα μοναχικό τραπέζι στην δροσερή πλευρά του κήπου, παραγγέλνοντας ένα Martini Roso ως πρελούδιο ενός γεύματος με μια πρώην ερωμένη μου, που έτυχε να ξεμείνει στην πόλη.
Μέσα στη βιασύνη να βρω μέρος σκιερό δεν πρόσεξα την παρέα με τα τρία κοριτσόπουλα που καθόταν διαγωνίως απέναντι μου, δίπλα στο μικρό σιντριβάνι που σαν φαλλός ερωτιδέα σκορπούσε τις σταγόνες δροσιάς σε ομόκεντρους κύκλους.
Σηκώνοντας το βλέμμα πιο πολύ από βαρεμάρα, παρά για να διώξω μια σταγόνα ιδρώτα που κυλούσε από τον κρόταφο, ψάχνοντας απελπισμένα λύτρωση από την αφόρητη έλξη της βαρύτητας.
Το μεσαίο κορίτσι είχε ρίξει το κεφάλι πίσω, είχε τα μάτια μισόκλειστα και τα χείλη μισάνοιχτα. Το κορίτσι που καθόταν αριστερά της είχε σκύψει και τη φιλούσε στο λαιμό, ενώ το άλλο, από τα δεξιά με το ένα χέρι χάιδευε το μικρό και σκληρό σαν άγουρο λεμόνι στήθος της και το άλλο χόρευε ρυθμικά ανάμεσα στα πόδια της.
Γύρισα και κοίταξα γύρω μου. Εκτός από μένα δεν υπήρχε κανείς άλλος εκείνη την ώρα στον κήπο. Ο μοναδικός σερβιτόρος είχε εξαφανιστεί στο εσωτερικό του μπαρ, θέλοντας να αποφύγει την περιττή έκθεση στη ζέστη.
Οι μικρές έδειχναν όχι μόνο να μην ενοχλούνται από την παρουσία μου, αλλά επιδεικτικώς να την αγνοούν. Η απόσταση ήταν μικρή ώστε να καταλαβαίνω την αλλαγή στο ρυθμό της ανάσας του μεσαίου νυμφίδιου, μέχρι που το είδα να δαγκώνει δυνατά τα χείλη του βγάζοντας ένα μακρόσυρτο, σιγανό αγκομαχητό και αστραπιαία γέλασε δυνατά και φίλησε πρώτα το κορίτσι από τα αριστερά και μετά το άλλο από τα δεξιά Στη συνέχεια με κοίταξε και συνέχισε να γελάει. . Το κορίτσι από τα δεξιά, έφερε το δάχτυλο της στο στόμα και αφού το έγλειψε ελαφρά το έτεινα στο κορίτσι από τα αριστερά που έσπευσε με λαχτάρα να το βάλει στο στόμα της και να το θηλάσει.
Θα σηκωνόμουν να φύγω, αν δε φοβόμουν ότι το εξόγκωμα στο παντελόνι μου δεν απέβαινε μοιραίο για το ρεζίλεμα και τη σύλληψη μου για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Ωστόσο πριν προλάβω να κάνω το οτιδήποτε, οι τρεις μικρές ένκαυλες νύμφες σηκώθηκαν, άφησαν ένα χαρτονόμισμα στο τραπέζι και έφυγαν, αφήνοντας πίσω τους μια αύρα καύλας, γαλλικού αρώματος και νεαρού ιδρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου