Τραγουδησε μου με το φως μανας πανσεληνου
επανω στη ραχη της μαυρης θαλασσας,
τραγουδησε μου με τον ηχο πατερα κυμοθαλασσου
οταν ταχα με θυμο διαπαιδαγωγει,
τραγουδησε μου σαν νάζι παιδιου που ξεχναει την ηλικια και ζηταει,
τραγουδησε μου με τη μοναξια του γκιωνη,
που σκιζει της νυχτας την παγωμενη αυλαια,
τραγουδησε μου με της υγρασιας την ανασα,
που ιστους υφαινει επανω στη νυχτερινη μας ληψη,
τραγουδησε μου με αστερια νησια
καρφιτσωμενα στον περιγυρο του μαυρου σημειωματαριου σου,
τραγουδησε μου....
Τραγουδησε μου!
Μονο με αρπακτικου στομα μη μου πεις λεξη,
με στομα αφρισμενου καταρακτη, μη μιλησεις,
μη μου τραγουδησεις με ορκο που πλανευει,
γιατι με βατα ψηλα,αγκαθια γεματα
θα φυλακισω τις κουβεντες ,
τα χειλη θα κλειδωσω για παντα
και τα τραγουδια θα γινουν ολα πληγες
στα σωματα καταραμενων εραστων,
δυτων ασημοποθητου δαχτυλιδιου,
σε ειδωλο ολογιομης σεληνης!
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου