Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο...

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο...

Είναι κρίμα τέτοιο απόσπασμα να είναι απλά σχόλιο σε άλλη δημοσίευση, γιαυτό και αποφάσισα να του δώσω μια τιμητική θέση ανάμεσα στις άλλες δημοσιεύσεις, να πάρει κι αυτό τη θέση που του αρμόζει...

"Α! Οι παλιές αγάπες πεθαίνουν. Πεθαίνουν και πάνε στον παράδεισο στολισμένες απ' την καλοσύνη της αγίας μνήμης που θέλει να ξεχνά κάθε πίκρα τους, κάθε ώρα κακιά. Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο καθαγιασμένες, εξωραϊσμένες, καταξιωμένες μέσα σε σύννεφα νοσταλγίας που ακούραστα μνημονεύει τη δόξα τους και την ανεπανάληπτη ομορφιά τους.

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και δεν ανασταίνονται πια. Πεθαίνουν μέσα στο ίδιο το σώμα που τις γέννησε, στο σώμα που, αργότερα, από φάτνη έμεινε τάφος ξερός. Τάφος με πολλές και διάφορες επιτύμβιες επιγραφές που, με τον καιρό, αλλάζουν και γίνονται όλο και περισσότερο γενναιόδωρες."

(Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο, Μ.Βαμβουνάκη, 1992)

Open publication - Free publishing - More book