Στους λαβύρινθους του μυαλού μου...

Στους λαβύρινθους του μυαλού μου...

Πάλι στους λαβύρινθους του μυαλού μου σε γυρεύω,

η κλωστή της ανάμνησής σου με οδηγεί

στο παιδικό σου πρόσωπο,

στην αθώα σου καρδιά,

μα και στο σκληρό σου περίβλημα,

Κι όταν βρω την άκρη, τις χορδές θα σπάσω

της μουσικής που σε περιβάλλει,

να μάθω τις μυστικές της νότες,

αυτές που ποτέ σου δε μου ‘μαθες

και ζητούσες να σφυρίξω το σκοπό σου,

μα η κλωστή αυτή με πνίγει,

την κόβω,

να μη σε ψάχνω πια,

θα ψάχνω να βρω τον εαυτό μου…

(Δ.Κ)