Σήμερα που η εμπορικοποίηση και ο ξεφτυλισμός ακόμα και των πιο ωραίων συναισθημάτων κυριαρχεί, εμείς αντιτείνουμε ένα υπέροχο ύμνο στην αγάπη. Γραμμένο και εκτελεσμένο από δύο ιερά τέρατα της συγχρονης Ελληνικής Τέχνης σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη.
Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.
Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.
Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.
Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.
Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου