Τις νύχτες που ο ύπνος αρνείται να με παραδώσει στις ''αγκάλες του Μορφέα'' και το καράβι της θύμησης αρμενίζει με την πλώρη μυτερή στο πέλαγος, που λέγεται Ζωή, αρχίζουν σαν ξωτικά να γυρνούν οι σκέψεις μου ολόγυρα.
Σκέψεις γλυκιές, πικρές, γλυκόπικρες, ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων ..
Κι 'αρχίζεις να αναζητάς έναν ήχο, να σπάσει σε χίλια κομμάτια την ησυχία της νύχτας, αλλά μόνο ο ήχος του ρολογιού μετράει το χρόνο της απουσίας.
Αξαφνα, αλλάζουν όλα, ο καθρέπτης μου επιστρέφει το είδωλο-Ραγισμένο πρόσωπο-κι' όμως αυτό το κορίτσι αυτό το βλέμμα, έχει το βλέμμα μου, κοιτάζει αλλού, σαν να ψάχνει κάτι-κάτι άλλο-σαν να ελπίζει πως θα το βρει κάποτε.
Είναι σαν να μου ζητά να μπω στον κόσμο της, αυτόν που μόνο εκείνη μπορεί να βλέπει.
Στην ουσία,στ' όνειρο..
Αυτο το κορίτσι, έχει το βλέμμα μου, ψάχνει να βρει την αλήθεια, η φωνή της ζητάει να προσπεράσει τα ερείπια.
Μα τι κάνει;
Απλώνει τις μπογιές;
-Θέλω χρώματα <μου λέει>,βάλε χρώματα στον πίνακά μου πολλά.Πάρε το πινέλο και δείξε μου.
-Να σου δείξω; τι να σου δείξω;<είπα>
-Δείξε μου πως μπορείς να χρωματίσεις τη ζωή σου με όλα τα χρώματα, πασαλείψου απο ζωήκ kαι άσε υπολείμματα σε όλες τις γωνίες γύρω σου.
-Μη με κοιτάζεις έτσι αμίλητη<συνέχισε>ή μάλλον κοίταζε με, θέλω να νιώσω ο,τι σκέφτεσαι..Εχεις ένα ελεύθερο βλέμμα -Θέλεις να είσαι ελεύθερη-Μην απαντάς; το ξέρω..
-Θα'θελες να ήσουν μια άλλη, να ζούσες σε διαφορετική εποχή, μην το αρνείσαι; το ξέρεις γι'αυτό σωπαίνεις..
-Κοίτα αυτό το μικρό κοριτσάκι με την κόκκινη κορδέλα στα ξανθά του μαλλιά, δε σου θυμίζει τίποτα;
''Χέρια πόδια στην αυλή
Ολοι κάθονται στη γη''
Αγόρι
-Ελα μωρέ με χτύπησες.
Κοριτσάκι
-Δεν το ήθελα, με σπρώξανε.
Αγόρι
-Ναι,καλά τώρα, κοίτα τα μπράτσα μου; μπορώ να σε δείρω, γιατί άμα θυμώνω αγριεύω.
Κοριτσάκι
-Δε σε φοβάμαι, δε φοβάμαι κανέναν και τίποτα.
Αγόρι
-Μπα, πολύ γενναία μας το παίζεις
πως σε λένε;
Κοριτσάκι
-Μαρία, και είμαι ατρόμητη.
Αγόρι
-Χα χα , τι ζωγραφίζεις εκεί;
Κοριτσάκι
-Ενα καράβι, μ'αυτό θα ταξιδέψω όλο τον κόσμο όταν μεγαλώσω, θα γίνω καπετάνιος.
Αγόρι
-Εισαι παλαβή νομίζω, αφού είσαι κορίτσι, δεν μπορείς χα χα.
Κοριτσάκι
-Μπορώ...
Αγόρι
-Καλά κοριτσάκι.
Κοριτσάκι
-Καλά ''Κάπτεν '' να λες.
Αγόρι
-Καλά το είπα εγω ό,τι είσαι παλαβή.. χα χα..
-<Λοιπόν>; ακόμα σκέφτεσαι τι θα ζωγραφίσεις;
Πάρε το πινέλο και βάλε τα χρώματα της ζωής σου.
-Ενα καράβι,<απάντησα>
Eνα Καράβι..
Το πρωί ξύπνησα με του Ηλιου το χάδι στο μέτωπο.
Πάνω στο κομοδίνο μου, σε μια κόλα χαρτί ήταν ζωγραφισμένο ένα Καράβι...
Παράξενη νύχτα <σκέφτηκα>,
Δεν ξέρω αν όλα αυτά ήταν της φαντασίας μου ή απλά τα ονειρεύτηκα, σημασία έχει ό,τι τώρα ξέρω..
Με λένε Μαρία και είμαι ατρόμητη..(Μ.Λαμπράκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου